Odenwald

Het verslag heeft even op zich laten wachten want we hadden de afgelopen dagen geen internet of een slechte verbinding. We zijn intussen wel verder gewandeld en willen jullie hier graag weer over berichten. Na het laatste verslag liepen we een paar dagen in de buurt van Worms. Saai, saai en nog eens saai. Hetzelfde geldt voor de stad. Snel vergeten dus. We hebben hier nog wel weer een stempel in ons paspoort gekregen. Na Worms liepen we richting Auerbach/Bensheim en zagen achter de stad de heuvels/bergen van het Odenwald. Een prachtig bergachtig gebied. Mooier dan de Hunsruck en minstens zo mooi als de Eifel. We kenden het gebied niet maar kunnen jullie nu aanraden hier een keer te gaan wandelen. Naast de mooie natuur heeft het ook prachtige steden zoals Bensheim, Lindenfels, Ober Mossau, Michelstad en Amorbach. Sommige steden hebben een historisch centrum. In Bensheim zijn we een extra dag gebleven omdat Marianne en Bart bij ons op bezoek kwamen. Het deed ons goed te kunnen zien hoe onze dochter groeit (voor wie het nog niet weet, ze is zwanger). Zaterdag hebben we gezellig samen gewinkeld, gegeten, gedronken en bijgekletst.  Het weer was prima. Sommige mensen zaten al op het terras maar dat vonden we te koud. Ook al zaten we, volgens een oudere inwoonster, in de warmste plaats van Duitsland. Zondag, 1e paasdag, zijn Marianne en Bart een stukje met ons mee gelopen tot we de route kwijt waren. Voor hen was het toen beter om terug te gaan naar de auto en wij vonden even later, met hulp van een passant, de route terug. Rond de middag kwamen we, na een flinke klim, op de Neunkircher Hohe. Op deze berg staat een uitkijktoren met onder in de toren een hutte (cafeetje). De hutte is alleen in het weekend en op feestdagen geopend. Wat een tref. Eenmaal binnen blijkt het helemaal vol te zitten. Een vrouw nodigt ons uit bij haar en haar familie aan tafel te komen zitten. De familie bestaat uit twee zussen, een dochter en de  drie mannen. Het wordt een hele gezellige middag, zeker als de schnaps ook nog op tafel komt. Een van de stellen komt al jaren in Nederland op vakantie. Als onze voettocht ter sprake komt blijkt dat moeder en dochter een voettocht naar Santiago gemaakt hebben. Gespreksstof genoeg. We vliegen bijna de berg weer af en hebben de rest van de dag een glimlach op ons gezicht als we aan deze ontmoeting denken. Hier doe je het (ook) voor! Aangekomen in Lindenfels vinden we een overnachtingsplek in Pension Karina. Er wordt ons gevraagd of we 's avonds mee willen eten. Niet begrijpend wat de bedoeling is zeggen we dat graag te doen. We worden om 18.00 uur beneden verwacht en het diner zal bestaan uit aspergesoep en lamsvlees (Duitse traditie). In een huiskamerachtige ruimte staan twee tafels gedekt en zijn we met nog drie andere gasten. De eigenaren (man en vrouw) zijn druk bezig de maaltijd te bereiden en de zoon helpt een handje in de bediening. Als we aan het hoofdgerecht toe zijn schuift ook het gezin aan tafel om mee te eten. In familiaire sfeer babbelen we heel gezellig met elkaar. Als onze wandeltocht ter sprake komt zijn ze onder de indruk. Op 2e paasdag loopt een man een tijdje met ons op en verteld over zijn wandeltochten in Nepal. Wij zijn onder de indruk. Wat een bijzondere paasdagen. Prachtig.

Op dit moment volgen we een stukje route die we zelf uitgedacht hebben omdat we de wandelroute E8 hebben verlaten. Morgen hopen we bij Tauberbischofsheim de wandelroute "Romantische Strasse" op te pikken en deze te volgen tot Oostenrijk. We zitten lekker in ons ritme en hebben er 600 kilometer op zitten. Het weer is nog steeds hetzelfde. Helaas nog erg fris maar alle dagen droog en meestal zonnig. We vermaken ons nog prima. 

Wir danken die menschen die wir trafen auf der Neunkircher Hohe und die menschen von Pension Karina in Lindenfels fur ein ostern die wir nie vergessen werden.