Aftellen

Nog zeven etappes, nog acht dagen voor de familie naar Rome komt, nog 97 kilometer te gaan en al 1917 kilometer gelopen. We zijn nu echt aan het aftellen. De heuvels worden lager, de wandelpaden breder en we treffen minder wandelaars. Voor ons een goede gelegenheid alles rustig te laten bezinken en langzamerhand weer met beide benen op de grond te komen. Gelukkig niet meer in de modderige klei, want het wordt steeds droger en warmer. Nadat we zaterdag 1 juni Spello hadden verlaten werden we 's middags in Montefalco hartelijk ontvangen door Emanuela Brizi, de eigenaresse van een B & B. Ze vraagt of we zondag blijven, want dan kunnen we meehelpen met de straatversiering voor de sacramentsdag. Op  sacramentsdag trekt er een processie door de straten van Montefalco. De straten worden bedekt met zelfgemaakte tapijtjes van bloemen en gekleurd zaagsel. Met een mal worden verschillende vormen gemaakt of men maakt een eigen creatie. Soms zijn het echt kleine kunstwerken. Zondagmorgen om negen uur is iedereen al drukdoende en wij helpen een handje mee. Om elf uur zitten de meeste mensen in de kerk, een handje vol loopt nog door de straten voor de finishing touch. Na de mis trekt de processie door de stad en loopt één priester over de tapijtjes. Alle andere mensen lopen er langs. Volgens Emanuela horen wij nu bij de gemeenschap van Montefalco. Voor ons was het leuk dit mee te maken en samen te werken met mensen die alleen Italiaans spreken. 's Avonds hebben we uitstekend gegeten in het restaurant van de buurman, de broer van Emanuela. Wat kan die man lekker koken. De volgende overnachting is in Spoleto, bij de zoon van Emanuela. Hij is al even gastvrij. We zijn van plan om de volgende dagen een alternatieve route te nemen omdat er, tot dan, nog steeds veel regen valt. Helaas blijkt het enige alternatief de bus of trein te zijn en dat gaan we echt niet doen. Dus toch maar de bergen in. Achteraf een hele goede keuze. We komen boven op een berg in een agriturismo terecht met een geweldig mooi uitzicht op het dal. Op dat moment is het heerlijk zonnig weer en kunnen we er volop van genieten. 's Avonds worden alle gasten, zes wandelaars en vier vakantiegangers, om acht uur aan tafel verwacht om samen met de familie, alleen de mannelijke familieleden, te eten. De vrouwen zijn in de keuken. Niet wetende dat de familie mee eet neemt Dick plaats aan het hoofd van de tafel. Hij wordt vriendelijk verzocht aan de zijkant van de lange tafel plaats te nemen omdat het hoofd van het gezin "capo di famiglia"  hier hoort te zitten. Het is een vriendelijke spraakzame man. Gelukkig kunnen de Duitse vakantiegangers hier en daar iets vertalen. We treffen nu minder wandelaars dan op de route van Florence-Assisi. Een aantal nachten hebben we hetzelfde onderkomen gehad als drie mannen uit Oostenrijk en waren dan de enige gasten. De Italianen zijn allervriendelijkst. Als we onderweg even staan te kijken om uit te zoeken hoe we verder moeten dan vraagt men ons of alles in orde is. Soms komen ze zelfs terugrijden met de auto. In de kleinere dorpen weten ze schijnbaar al welke weg je moet nemen en wordt er al gewezen welke kant je op moet. We hebben twee dagen in noord-westelijke richting gelopen, maar gaan nu weer zuidwaarts. Door het volgen van deze route komen we op plaatsen in Italië die niet toeristisch zijn en die we anders, zeer waarschijnlijk, nooit zouden hebben gezien. Morgen verlaten we Umbrië en komen dan in de regio Lazio. Vandaag hebben we de laatste lange etappe gehad met duizend meter stijgen en duizend meter dalen. Volgens de schrijver van de route doe je hier zeven en een half uur over. Wij hadden acht en een half uur nodig omdat we een extra rondje op de berg hebben gemaakt met nog eens honderd meter extra klimmen. Gelukkig was er weer een vriendelijke Italiaan die ons op het goede spoor zette. De komende etappes zijn maximaal vijf uur en de hoogte verschillen niet boven de zeshonderd meter. Met nog één extra dag, als rustdag of voor onvoorziene omstandigheden, hopen we op woensdag 19 juni ontspannen Rome binnen te wandelen.